O książce: 1999 / W tej książce autor kontynuuje, wykorzystując swoją teorię niejednorodności przestrzeni, zrywając zasłonę tajemnicy z następnej „ paradoksy” natury. Tym razem obiektyw wiedzy skupia się na żywej naturze i samym człowieku. Autor formułuje warunki konieczne i wystarczające pojawienia się życia na planetach. Prostota i piękno pojęć pozwala czytelnikowi, być może po raz pierwszy w życiu, doświadczyć oświecenia wiedzą, gdy ma poczucie, że wiedza staje się integralną częścią jego samego. W pierwszym tomie tej książki autor obnaża naturę i mechanizmy emocji. Pokazuje rolę emocji w ewolucji życia w ogóle, a człowieka w szczególności. Po raz pierwszy podano wyjaśnienie uczucia miłości i dzięki temu wyjaśnieniu miłość nie traci swojego piękna, ale wręcz przeciwnie, pozwala człowiekowi zrozumieć, co się z nim dzieje i uniknąć niepotrzebnych rozczarowań... Ponadto autor rzuca światło na naturę pamięci, ponownie po raz pierwszy ukazując mechanizmy powstawania pamięci krótkotrwałej i długotrwałej. I na tej podstawie ujawnia mechanizmy powstawania świadomości.